Ik liep op 11 sept. 2001 om half 11 door de Utrechtse straat in Amsterdam en kwam langs een café waar nogal wat mensen van de straat af naar de tv aan het kijken waren die in dat café aanwezig was.
Ik dacht aan een belangrijke voetbalwedstrijd, maar zag wel iets anders, de herhalingen van de vliegtuigen die de 2 torens waren ingevlogen.
Ik stond net zo aan de grond genageld als op 22 november 1963 toen ik op de zwart wit beelden zag van de de moord op President JF Kennedy.
Precies hetzelfde gevoel, onmacht, ongeloof de tv niet te kunnen verlaten, het steeds maar weer die herhalingen willen zien omdat hetzo realistisch was dat het juist daarom niet echt leek maar een realistische Steven Spielberg film.
Sinds die tijd, nu 5 jaar geleden, is ook mijn leven wel veranderd, de zorgeloosheid, als ik die al had, is nu helemaal verdwenen. Dit soort dreigingen leggen wel, op de achtergrond, een schaduw over mijn leven. Ik ben toch al zo serieus.
Maar goed, het leven gaat verder al snap ik er steeds minder van.
azalaia.